opknappertje 4 cadeautjes

26 augustus 2012 - Crux-la-Ville, Frankrijk

OPKNAPPERTJE 4  Juli

 

Cadeautjes

Jos, mijn grote Nederlandse vriend, met pensioen, maar zo een die niet stil kan zitten komt voor rijden met zijn kleinzoon. Klein kun je hem met zijn 1.80 overigens niet meer noemen. Aanhangertje achter de wagen. Of ik nog wat voor het grof vuil heb.

‘ durf ik je haast niet te zeggen Jos’ .

Jos laadt doodgemoedereerd de grote zakken met troep in de aanhanger en ineens is het een stuk leger in het huis.

‘nog meer?’, vraagt ie.

‘tja, de deuren voor de voorgevel, die zijn 2e hands, kun je die met me ophalen?’

Bij Jos en zijn vrouw ga ik in de middag nog even langs. Hij glundert.

‘ben je al in je huis geweest?’, vraagt hij.

‘nee, ik heb het te druk,doe mee aan een tennis  toernooi en joh, we winnen de hele tijd’.

Jos blijft geheimzinnig glunderen samen met zijn vrouw.

Als ik in Crux langs ga, zindert de 35 graden  warmte door het huis, immers er zijn een hoop ramen en deuren nog niet geplaatst.

‘die wind heeft wel erg veel schoon geblazen’ denk ik als ik naar de schone betonnen vloer kijk. Met mijn ogen dwaal ik naar de lager gelegen betonnen vloer die ik eergisteren heb achtergelaten met een hoop nog op te ruimen troep. Er ligt niets meer!!!

Jos heeft anderhalf uur lang staan opruimen en vegen, gewoon, gewoon om mij een plezier te doen.

 

De aannemer heeft de deurversmalling gestort, de deuren zijn geplaatst. Prachtig, nu wordt het ‘t huis dat ik in gedachten heb. Direct zet ik de deuren in de witte grondverf. De buurvrouw komt binnen met een bosje bloemen. De roos ruikt onweerstaanbaar lekker. En ondanks het feit dat ik de hele dag in het stof zit, maakt de geur me iedere dag weer blij.

En dan is er nog steeds Henri, de tuinman, die maar door blijft schoffelen en wateren en dat alles voor een Franse bonjour zoen ( 2 x) en een grote glimlach.

De banden met Nederland blijven: mijn zoektocht naar een voordeur, liefst zo’n boeren met een aparte bovendeur, strandt in Frankrijk ( lelijk of duur) en wordt voortgezet in Nederland en via FORMIDO Bodegraven ( de aardigste en de grootste) worden de CANDOOR deuren besteld en door Willem van IBERIATRANS voor een betaalbare prijs naar Frankrijk gereden.

 

De aannemer heeft voor het zomer recess nog een flinke haal gemaakt. De dakkapel is af en zelf heb ik alvast 2 ramen op de zolder geplaatst. Vervolgens heeft hij de goten opgehangen en de eerder besproken voordeuren geplaatst. Er was nog een vage belofte betreft de andere dakkapellen, maar dat is helaas niet gelukt. Want ik sta te springen om van het prachtige uitzicht te genieten dat overdag niet onder doet voor een Toscaans landschap en ’s avonds  de  verlichte steden  Lormes en Chateau Chinon in beeld brengt.

 

Tijdens de aller heetste dagen heb ik me, met in het vooruitzicht de komst van kinderen, de gipsplaten op zolder gestuukt. Dat wil zeggen de naden. Op zich een heel leuk werkje maar het wordt wel anders als blijkt dat de temperatuur boven in de nok 42 graden is. Terstond heb ik de geïsoleerde ramen geplaatst en leuk om te vermelden:  inderdaad het scheelde 5 graden en dat gewoon dankzij de eenvoudigste bubbeltjes/ alu isolatiefolie.

Foto’s