opknapper 3 aan het werk

AAN HET WERK

Naar Franse begrippen is de voortgang niet bij te houden.

12 uur na het ontvangen van de vergunning gaat met geweld de mokerhamer in  de muur .  Twee jongelui gaan helemaal uit hun dak; dit is wat anders dan studeren!

In één week tijd worden betonnen vloeren gestort (voor de liefhebber: 1 schep cement, 2 schep zand en 3 schep grind).  Deze HBO-ers zijn niet voor één gat te vangen en al helemaal niet voor het gat van de betonmolen die, zo ontzettend vriendelijk door de buren geleend wordt. Even proefdraaien en al snel is er doorgerekend naar een halve zak cement.

Over die buren: dit echtpaar op leeftijd heeft doodsangsten uitgestaan over de toekomst van het huis. De vraagprijs was zo laag dat de kans levensgroot aanwezig was dat er een Rosa II het huis zou kopen. Zonder verder budget om te verbouwen. Dat betekent dan een” TT”: “tokki- toekomst” . En ik kan je vertellen: in iedere bewoner van deze streek huist een “ tokki”; een “tokki” zonder verbouwingsbudget is een ramp.

Deze buren hebben me dan ook knellend in hun armen gesloten en me verzekerd dat ik alles mag doen aan het huis, terrassen desnoods tegen hun pand aan, deuropeningen waar ik maar wil, onbeperkt betonmolens lenen . Als het maar mooier wordt! En Hollanders, die naam hebben we, maken het mooi!

De jongelui zijn een onstuitbare bron van energie: Ze hebben het nog nooit eerder gedaan, beton storten. Een heldere instructie over het zetten van paaltjes, na het uitgraven, waterpassen, de ‘rijlat’ waterpas schroeven. Ik heb me nog niet omgedraaid en de koffie ingeschonken of de hele zaak is al uitgezet. Een zee en kust management hbo-er en een filosoof student! Ik kan het bijna niet bijhouden.

De artisans ( ambachtslieden)  proberen  een stevig loopje met Hollanders te nemen. Er gaat onterecht een verhaal rond dat wij Nederlanders ‘oprot premies” krijgen van de NL overheid. Vandaar dat we in zulke grote getalen en met ruim gespekte beurzen, en masse naar Frankrijk trekken. Dat we dat doen om hele andere redenen (rust ruimte en natuur) kunnen ze zich helemaal niet voorstellen. Een Fransman uit deze streek is te vergelijken met een paard met oogkleppen; de stad Nevers ( 40km) is een andere wereld, dus gevaarlijk. Parijs is een ander land.

De “rijke” Nederlanders worden flinke offertes voorgeschoteld( heb al uurtarieven van 125,00 terug gerekend), ongedateerde planningen ( over 7 maanden  ‘misschien tijd’). Als je trouwens het geluk hebt een offerte te mogen ontvangen. Het is geen doortrapte zakelijke houding. Het is de cultuur: vandaag is vandaag en morgen zien we het wel.

De septic tank is geplaatst. Helemaal volgens afspraak!!!! Nieuwe methode. Offerte getekend  met het beding dat hij in week 22 geplaats wordt. Indien niet, dan vervalt de handtekening. En het helpt!

Je moet natuurlijk wel weten dat je een alternatief hebt in het geval hij niet komt opdagen.

Wat een geweld raast er door je tuin. De onderste steen komt boven en er gaat 3000 liter betonnen geweld in. Zo’n man zit de hele tijd in zijn, gehuurde, grondwerker en maar schrapen. Er komt geen hand of schop aan te pas. In 2,5 dag is alles open en weer dicht, inclusief een drainage leiding om het aflopende water naar het huis af te leiden.

Inmiddels is het huis een plaatselijke attractie geworden. Hoe dat Hollandse mens het toch voor elkaar krijgt!? Alle hondenuitlaat routes lopen lang het huis. En allemaal moeten ze even “plassen” voor het huis. “courage, courage” ik hoor het vele malen per dag.

Als ik, in die grote enge stad Nevers, in de bouwmarkt loop is de wereld toch ineens weer erg klein. ‘bonjour Anne Marie’, ik loop de overburen tegen het lijf. ‘je huis, er is niets meer van over’, zeggen ze met een grote glimlach. Ik begrijp er niets van. Is het huis ingestort of zo?

‘de aannemer is vanmorgen begonnen en alle gaten voor de deuropeningen zijn al gemaakt’ zeggen ze bemoedigend. ‘wat’, ik kan mijn oren niet geloven. Hij ook al, precies op afspraak begonnen. En dat nog wel zonder  afknijpbeding!

 Niettemin blijven een aantal “vacatures” oningevuld. Loodgieter en electricien zijn niet te vangen en inmiddels veeg ik er mijn … mee af.

De uitbouw, waarin alle sanitair, af- en aanvoer gepland zijn dreigt in de planning achterop te raken  door de schitterende afwezigheid van meneer plombier. Nu had ik ooit op mijn opleiding architectonische vormgeving een 8 voor het tentamen “rioleringen”. Iets waar ik als meisje destijds niet mee te koop liep. Het was immers niet erg vrouwelijk om goed in “stront” te zijn. Echter, je weet het dus maar nooit in je leven; nu 35 jaar later komt me deze “acht” ruim van pas. Voordat de vloeren gestort worden zet en leg ik alle leidingen uit, fixeer ze met de waterpas in mijn kielzog. Het moet allemaal wel aflopen natuurlijk, naar die net aangelegde septic tank.

Ook  elektricien nummer 5 krijgt me niet klein. Wanneer ook deze niets meer van zich laat horen, pak ik eigenhandig de 100 meter klaarliggende kabel en leg alles netjes onder het betonijzer om mee gestort te kunnen worden. Eigenlijk best leuk werk!