11 KOFFIE BIJ DE BUURMAN

KOFFIE BIJ DE BUURMAN

‘Oui, les finitions, ils couttent du temps’, knerpt het maandenlang uit de mond van de voorbijgangers die graag even de tijd nemen om te kijken naar de gedaantewisseling dat het aanvankelijk trieste uitzichtloze pand, met veel uitzichten overigens, heeft ondergaan.

Ongemerkt is de verbouwing een evenement geweest, een openlucht museum, een Guédelon in St Fargeau. Oeps, even uitleggen, Guédelon is een middeleeuwse burcht en stad die herbouwd wordt op authentieke wijze: stenen worden naar boven geheveld, cement uit klei gemaakt en hout nog met de hand gekapt, gezaagd en bewerkt. Erg leuk om te gaan zien en ’s avonds de ridderspelen met fakkels op het kasteel van st Fargeau.  Al helemaal leuk wanneer je op de route Sancerre en Pouilly sur Loire hebt aangedaan…

Terug naar de verbouwing.

Het is precies uitgevoerd zoals gepland, zelfs budgettair. Het lange huis is in 2 wooneenheden gesplitst: één voor gasten of B&B; één om zelf comfortabel in te wonen.

Dat laatste is een waar feest geworden: grote ruimtes met prachtige natuurstenen vloeren, die in de winter ook nog warm worden. De keuken met zijn dikke betonnen aanrechtblad, de ruw houten laden waarachter wel een modern lopend ladesysteem hangt, de afwasmachine, de fantastisch werkende oven ( cadeautje), de slaapkamer met buitentrap waar iedere avond al mandoline spelend zich een potentiele ‘amour’ presenteert (ik ben streng: geen rozen geen entree. En ik kan je zeggen het is een weinig florissante omgeving), maar dezelfde kamer met een ravissant uitzicht  op de groen, groene liefdevolle, glooiende heuvels. Nog steeds in dezelfde kamer een inloop douche, à l’ Italienne zeggen ze hier, met een grote glazen wand die me weer dat prachtige uitzicht geeft.

Een vriendin was angstig dat het prachtige uitzicht omgekeerd ook het geval kan zijn: die knerpende voorbijgangers genieten ook een ravissant uitzicht… op mij.

‘nee, nee, kom maar eens mee’ en ik laat A. zien dat vanaf de straat, de donkere kamer in, er echt nauwelijks iets te zien valt.

Dat was anders op de hete zomeravond toen ik ’s avonds laat na veel gezweet nog lekker even een stortdouche nam. De buren tegenover mij zaten met volwassen kinderen en kleinkinderen één van de mooiste zomeravonden van dit jaar te genieten. Dat er al wat drank in het spel was, was duidelijk hoorbaar. Soms erger je je er aan, maar nu was ik blij voor hen.

Ik genoot van de heerlijke douche en ineens klopte er iets niet meer. Iets in mij gaf een waarschuwend signaal. Wat was het? Het geluid klopte niet meer, een geluid dat er was, was er niet meer. De buren maakten geen geluid meer…. Als kwartjes vielen de verkoelende waterdruppels op mijn gebruinde huid.

Douche uit, handdoek om en het geluid ging weer aan!

De volgende dag werd ik uitgenodigd voor een langdurige kop koffie en misschien is het wel zo dat hij of zij die zich werkelijk toont ook echt gezien wordt?( behoeft nadere studie)

Dan nog even de B&B, de investering om nog iets uit deze regio te halen; na alle mislukte “chocola” pogingen en tegenwerkingen die ik voorlopig nog steeds onder de noemer “cultuurverschil” houd.

Een housewarming op 27 juli onthaalde 35 nieuwsgierigen met een glas wijn of sap.
‘de buitenkant is al zo geslaagd, maar de binnenkant is zo niet nog mooier’.

Veel aanmoedigende “ah’s en oh’s”; de laatsten verlieten om half twaalf ’s avonds het pand. En dat zegt wel iets.

 De eerste gasten zijn altijd je vrienden die je de laatste tips kunnen geven. Wifi werkt nu wel, nachtkastje bij het bed. Bedankt N&G.

En wonder boven wonder, de autoriteiten werken mee. Ze kunnen de mislukkingen blijkbaar niet langer aan zien. In een half uur had ik een “autorisation” van de burgemeester, want daarin was de wet onlangs nèt gewijzigd: vroeger was een mondelinge aankondiging voldoende, nu wil het databureau weten hoe het met het toerisme zit ( de enige pijler, naast koeien, waarop de Nièvre steunt).

Ik dank allen die me  daadwerkelijk geholpen hebben, de aanmoedigende, de ter beschikking stellende, de weblog antwoordende, de werkmannen; de namen kan ik niet noemen, het zijn er teveel. Vooral kijk ik met dankbaarheid terug op de tijd dat de "jongens" me aan alle kanten hebben geholpen en vooral hebben omringd met hun "jeugd".

Mijn kopje koffie smaakt verrukkelijk uit de nespresso, ik kijk naar de rood wordende tomaten aan de plant, over de groeiende haag rode rozen (van de Wilde natuurlijk), al in de winter geplant, naar de onmetelijke wijde horizon met de belofte van een nieuw Frans bestaan. De buurman zwaait, of we zondag komen eten?

Er lopen Engelsen bij een net aangekocht pand, zal ik ze mijn diensten aanbieden?

Op naar mijn job als bemiddelaar in verbouwingen/ ontwerpen/ begeleiding "nievre-naturellement.com

De B&B heet la Vache, le Bourg, 58330 Crux la Ville en is vindbaar op Bedandbreakfast.eu en Booking.com.

Hoop dat de lezer met een gesterkt gestel, na deze prachtige zomer, het nieuwe seizoen in stapt.

Je vous embrasse.